Stef Bos - 2018/04/08

In Adieu God? gaat Tijs van den Brink in gesprek met kerkverlaters. Zij zijn christelijk opgevoed en gingen vroeger naar de kerk. Wat is daarvan over? Als puber heeft Stef Bos de Bijbel een keer op tafel gesmeten met de mededeling dat hij er klaar mee was, maar in feite is de zanger altijd een gereformeerd jongetje gebleven. De verhalen uit het Oude Testament vindt hij fascinerend en ook het Nieuwe Testament laat hem niet los. Toch is er wel wat veranderd. Stef Bos ziet de Bijbel niet meer als het woord van God maar als het boek waarin onze mythologie is opgetekend. Wat hem betreft had er trouwens allang een Derde Testament moeten zijn: uit nieuwe inspiratie komen immers nieuwe verhalen voort. Zo niet, dan zou God pas echt dood zijn! Stef Bos leeft vanuit het besef dat hij deel is van een groter geheel. Hij beschouwt zichzelf als een schakel in een keten van voorouders. Dat inzicht ontstond door samen te werken met Afrikaanse muzikanten. Zingen was voor hen een manier om de voorouders stem te geven. Inmiddels kan Bos zich niet meer los zien van zijn vader en moeder en van het geloof dat zij aan hem doorgaven. In ‘Papa’, zijn bekendste liedje, stelt de zanger weliswaar vragen bij het protestantse christendom, maar het is toch vooral een eerbetoon aan zijn vader: “Wie en wat ik zelf ben, is relatief.”